با توجه به آنکه سلاحهای مناطق مختلف جهان (البته در دوران شکل گیری و استفاده از سلاحهای سرد) از نیازهای ناشی از محیط طبیعی زندگی و روشهای امرار معاش مردم هر منطقه از جهان متاثر گردیده است، لذا در طول تاریخ کمتر مشاهده شده است که یک سلاح با کمترین تغییرات ظاهری و نوع کاربرد در مناطق مختلف جهان به یک صورت واحد مورد استفاده قرار گرفته باشد. یکی از این استثنائات را می توان در سلاحی با طول بلند که از یک دسته بلند چوبی و یک شمشیر نسبتاً پهن در بالای آن تشکیل شده است، مشاهده نمود. این نوع سلاح نه تنها در آسیای شرقی بلکه تا غرب اروپا نیز گسترش داشته است (البته در آن زمان هنوز قاره آمریکا کشف نگردیده بود) و نتیجتاً بررسی اجمالی آن از نظر ساختار و تغییرات جزئی ظاهری در عرصه جغرافیایی آن برحه زمانی خالی از لطف نخواهد بود.

به ادامه مطلب مراجعه کنید

لباس نینجا سلاح اصلی نینجاست.

لباس نینجا مربوط به نمایش کابوکاست که عروسک گردان ها در زمینه سایه و بالباس سیاه کار میکنند و دیده نمیشوند.اما برای نینجا ها لباس از یک نقاب اسکی کلاه ژاکت شلوار ساق بند دستکش و کفش مخصوص و کمربند است.این قسمت ها قسمت هایی است که در تمام لباس نینجا ها دیده میشود زیرا لباس نینجا انواع بسیا بسیار گوناگونی دارد.
البته تمام این لباس ها نرم هستند تا در زمان حرکت صدایی ایجاد نکند.لباس اصلی نینجا دارای شلواری به نام هاکاما است که همان شلوار سامورایی است که از پایین توسط ساق بند بسته میشود.وهمچنین دارای زره زنجیری بسیار سبک است.
این لباس لباس اصلی نینجا ها را "شینوبی شوزوکو" مینامند.
همچنین در این لباس گره هایی در مفاصل وجود دارد که باعت نرم تر شدن حرکات میشود و در صورت جراحت برداشتن از خونریزی شدید جلوگیری میکند.

برای دیدن بقیه متن به ادامه مطلب بروید...

نانچاکو (نانچیکو یا نونچاکو) (به ژاپنی: ヌ ン チ ャ ク)‏ یک سلاح سرد سنتی اوکیناوایی است که از دو میلهٔ باریک تشکیل می‌شود که در انتها با یک زنجیر یا طناب کوتاه به هم متصل شده‌اند.

برید به ادامه مطلب ...

تاریخچه:

 تاریخچه پیدایش سلاح بو برمی گردد به زمانی که بشر برای محافظت از خودش مجبور بود تا حیوانات را دور کند، درآن زمان کاربرد این سلاح محدود به پرتاب کردن، کوبیدن و فروکردن به بدن دشمنان بود.

رفته رفته بشر سعی کرد تا استفاده های بیشتری از این سلاح داشته باشد و آن را بیشتر از قبل به خدمت خود درآورد.

تاریخچه در هنرهای رزمی:

 پس از پیدایش هنرهای رزمی و علوم و فنون نظامی این سلاح کاربرد موثرتری  پیدا کرد و شیوه های مبارزاتی متعددی برای آن تهیه و تدوین شد و به شکلی منظم درآمد. در اغلب هنر های رزمی که از سلاح هم استفاده می کنند این سلاح عموماً بعنوان سلاح پایه در نظر گرفته می شود. همچنین گفته شده است که این سلاح نماد تمام هنر های رزمی می باشد.

تارخچه در نین جوتسو:

سلاح چوب از آغاز پیدایش یامابوشی ها (زاهدان کوهستان) وجود داشته و بعنوان سلاحی موثر، باقدرت مانور بالا و در انواع مختلف کاربرد داشته است. نینجا ها از چوب برای مقاصد خود نهایت استفاده را می بردند، چرا که به راحتی در دسترس بوده و با حمل آن در ملأ  عام بعنوان چوب دستی و عصا کسی به آنها مشکوک نمی شد.

نینجا ها می توانستند با مخفی کردن سایر سلاح های خود در چوب به شکل موثرتری از آن استفاده کنند. زمانی که نینجایی برای مأموریتی اعزام می شد بر سر راه بازگشت خود چندین عدد از این سلاح را پنهان می کرد تا اگر احیاناً مجبور به درگیری شد توانایی مقابله با دشمن را داشته باشد.

انواع و ویژگی های ظاهری:

سلاح چوب در نین جوتسو به دو شکل چوب بزرگ ( بو ) و هانبو " یا هامبو"

( چوب کوچک ) کاربرد دارد که چوب بلند به تناسب قامت هر شخص باید حدود یک تا دو وجب از سر بلند تر باشد. اما در مورد اندازه ی چوب کوچک گفته می شود که در حدود 90 سانتی متر می باشد. برای هر کدام از این دو نوع چوب، استفاده های متفاوتی می شود تعریف کرد. دفاع شخصی در دو نوع داکن و جوتای از جمله کاربرد های این سلاح است.

اصولاً طبق یک باور رایج چوب بلند برای اجرای تکنیک های داکن و چوب کوتاه برای تکنیک های مفصلی کاربرد دارد.

جنس چوب ها که برای مبارزه های حقیقی استفاده می شود می تواند شامل موارد ذیل باشد؛ چوب گردو، چوب بلوط، چوب گز و سایر چوب هایی که از استقامت بالایی برخوردارند. 

شما می توانید این سلاح را در اشکال مختلفی چون چوب شش ضلعی، هشت ضلعی، پنج ضلعی و مدور تهیه و بصورت موثر از آن استفاده کنید.

نکاتی درمورد نمایش چرخش چوب:

سعی کنید چوبتان رنگ براق داشته باشد تا در هنگام چرخش جذابیت بیشتری داشته باشد.اندازه چوب چرخش همیشه از انگشتان پا تا زیر ابرو ها باشد تا در هنگام چرخش  مشکلی ایجاد نکند.چوب نباید زیاد سنگین یا زیاد سبک باشد و همچنید کلفتی یا نازکی زیاد هم باعث خستگی مچ ها میشود.

کاما یک وسیله کشاورزی مانند داس است که در گذشته کشاورزان ژاپنی و چینی از آن استفاده میکردند.

در دوران فئودالی ژاپن سامورایی ها استفاده از شمشیر و سلاح های سرد را برای افراد دیگر غیر از خودشان ممنون کردند و اقدام به جمع آوری شمشیر های از میان مردم کردند.

در همین هنگام کشاورزان به فکر افتادند برای دفاع از خود از کاما استفاده کنند .به همین ترتیب آن ها شرون به ساخت شیوه مبارزه با کاما شدند.

بعد ها کاما گسترش پیدا کرد و به صورت های :جفت کاما ، کوساری کاما (یک کاما که به انتهای آن زنجیر بلند و وزنه آویزان شده)، و جفت کاما که با زنجیر به یکدیگر مانند نانچاکو متصلند استفاده شد.

کاما یکی از خطرناک ترین سلاح های سرد محصوب میشود. استفاده از کاما مهارت بسیار بالایی را می طلبد. به طوری که اگر یک جنگ جو هرمدل از کاما را که در دست داشته باشد اگر مهارت کافی استفاه از آن را نداشته باشد ، بیشتر از آن که به حریف صدمه بزند خود را مجروح میکند و ممکن از باعث قطع عضو یا حتی مرگ خود شود.

یک جنگ جو که مهارت کافی برای استفاده از هرنوع کاما را دارد یک حریف بسیار خطرناک محسوب میشود

امروزه هنوز از کاما استفاده میشود. کاما سلاح اصلی و بومی هنر های رزمی نین جوتسو (نینجا) میباشد که هر نینجا باید مهارت کافی در آن را پیدا کند.

این سلاح در هنر های رزمی دیگر وجود نداشته و ندارد ولی ممکن از برای تبلیغات دروغین برای برخی از رشته ها از این سلاح استفاده بدون مهارت شود.

عکس ها در ادامه مطلب ...

سای نوعی شمشیر سه شاخه کند و گاهی هم تیز

سای (به ژاپنی: 釵) یک سلاح کشورهای آسیایی است.این اسلحه بیشتر در جزیر اوکیناوا  استفاده می‌شد.

توضیحات و فیلم های آموزشی در ادامه مطلب ...

نینجا کن که گاهی اوقات به عنوان شینوبی گاتانا ، واکی زاشی کاتانا یا شمشیر کوتاه از آن یاد میشود در هنر باستانی نین جوتسو ابزاری بسیار مهم به شمار می آید.

ای سلاح در مقایسه با شمشیر های سامورایی (تاچی و کاتانا) که از شاهکار های هنر شمشیر سازی به شمار می رود از نظر ظاهری چیزی بیشتر از یک خنجر نمی باشد.

بر خلاف سامورایی ها که شمشیرشان را یک میراث گرانبها میدانستند نینجا ها برای شمشیر خود ارزش معنوی خاصی قائل نبودند. البته برا توانایی های آن ارزش قائل بئدند و به آن احترام میگذاشتند.

دلیل کوتاه بودن شمشیر نینجا راحتی در حمل آن برای عبور از موانع و راه های پر پیچ و خم است . البته نینجا ها در تمرینات خود استفاده از کاتانا یا شمشیر سامورایی هم آموزش میبینند.

شمشیر نینجا نسبت به شمشیر سامورایی از کیفیت بسیار کمتری برخوردار بود زیرا نینجا توان تهیه آن را نداشتند یا به شمشیر سامورایی دسترسی نداشتند و شمشیر هایشان را در کارگاه های خانگی می ساختند . به طور مثال تسوبا یا محافظ دست در شمشیر های سامورایی ظرافت و زیبایی خاصی دارد اما در شمشیر های نینجا یک تکه فلز چکش خورده و معمولا به شکل مربع است.

سایا یا غلاف شمشیر نینجا از تیغه آن بلند تر است به این دلیل که از فضای خالی انتهای آن برای حمل پیغام های مخفیانه و پودر های کور کننده و مواد منفجره استفاده میشد.

از بند غلاف شمشیر های نینجا هم برای بستن دشمن تله ساختن و... استفاده میشد.